Pierwszy znak daje leszczyna i olsza. Już w połowie lutego ich kotki wydłużają się, grubieją, a przy każdym potrąceniu otacza je chmura pyłku.
W ostatnich dniach lutego zakwitają pierwsze wiosenne kwiaty. Na dawnych cmentarzach pojawiają się przebiśniegi, a na gliniastych skarpach - żółte kwiaty podbiałów. Przylatują skowronki, a w kilka dni po nich - zięby. Po lasach pohukują tokujące puchacze.
Marzec witają donośne nawoływania żurawi, dumnie kroczących po polach. W połowie miesiąca przylatują pierwsze bociany. Gdy jeszcze dobrze nie rozmarzną jeziora, zaczyna się tarło szczupaka. W lesie zakwita wawrzynek wilczełyko i chamedafne północna.
Z końcem marca w starych parkach i na cmentarzach zakwitają niebieskie cebulice, a po lasach - łuskiewniki, miodunki i szczyr trwały. Kilka dni po nich pierwsze listki rozwija czeremcha, w miasteczkach zakwitają krzewy forsycji, a po polach - tarniny i śliwy. Kwitną wierzby.
W pierwszej dekadzie kwietnia dno liściastych lasów pokrywa się kobiercem kwiatów. Pierwsze rozwijają się typowe dla wilgotnych miejsc ziarnopłony, wkrótce po nich zakwitają zawilce i przylaszczki. W śródpolnych bajorkach kłębią się godujace żaby moczarowe, przybierajace w tym okresie błękitną barwę. Na powierzchnię ziemi wychodzą grzebiuszki. Pod płotami i na przychaciach kwitnie mierzenica czarna. Na ciepłych skarpach pojawiają się pierwsze fiolki wonne. W Drawie, na odcinkach o żwirowatym dnie, trą się lipienie.