Gdy grudniowe mrozy zetną lodem tafle jezior i ziemię, do Puszczy Drawskiej ostatecznie wkracza zima. Nie zawsze łączy się ona z bielą śniegu. Są zimy, w których Puszcza pozostaje naga. Gdy jednak śnieg spadnie, na jego białym dywanie rysują się łańcuszki tropów puszczańskiej zwierzyny: saren, jeleni, dzików, lisów i innych. W tym pozornie niesprzyjającym życiu otoczeniu dziki odbywają swoje gody, zwane huczką.
Najpiękniejsze są mroźne, słoneczne dni po świeżym opadzie śniegu, kiedy białe poduchy iskrzą się w słońcu milionami złocistych iskierek.
Na Korytnicy i Drawie gromadzą się stadka przybyłych z północy łabędzi krzykliwych. Ich trąbienie niesie się daleko nad zimowym lasem. Z rzadka na rzekach pojawiają się skandynawskie pluszcze.
Już niedługo na gałązkach leszczyny rozpylą się żółte kotki...
