Poczwarówki

Zofia Książkiewicz

Adres e-mail:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Klub Przyrodników

Adres: Owczary 17, 69-113 Górzyca
Telefon: +48 694 206 670
Adres e-mail: kp(at)kp.org.pl

poczwarowka bezzebna001

 

Status. Poczwarówka bezzębna uważana jest za gatunek pospolicie występujący w Polsce i nie jest chroniona prawem.

Zasięg. Gatunek eurosyberyski, sięgający do Kaukazu i Azji Środkowej (Wiktor 2004).

Morfologia muszli. Poczwarówka bezzębna ma charakterystyczną, cylindryczną muszlę, której wysokość waha się granicach 2,68- 3mm, a szerokość 1,4-1,5mm (Pokryszko 1999). Otwór skorupki pozbawiony jest przydatków i w stosunku do jej wysokości, jest niewielki, kształtem zbliżony do kwadratu (czasem do okręgu). Powierzchnia muszli jest błyszcząca, odcinają się na niej nieregularne prążki. Szew jest względnie płytki, a dołek osiowy - otwarty i głęboki.

Siedlisko i biologia. Columella edentula jest gatunkiem siedlisk wilgotnych, tym niemniej zróżnicowanych. Ślimaka odnaleziono w lasach liściastych, mieszanych i iglastych (w tych ostatnich jest mniej częsty), a także w bagnistych olsach. Egzystuje również w obrębie bardziej otwartych siedlisk, takich jak: łąki i nadrzeczne ziołorośla. Poczwarówka bezzębna osiąga największe zagęszczenie na siedliskach wilgotnych, ukształtowanych na podłożu wapiennych (Pokryszko 1999).
W obrębie torfowisk niskich w północno- zachodniej Polsce odnajdowana jest głównie w strefie ekotonu: między lasem, a pasem turzyc. Po deszczu zwykle wspina się po roślinach (na przykład po pokrzywie zwyczajnej Urtica dioica). Pełza również wśród wilgotnego detrytusu. Raczej nie spotykana w miejscach okresowo podtapianych.

Literatura:

  1. Pokryszko BM. 1999. The Vertiginidae of Poland (Gastropoda: Pulmonata: Vertiginidae)- a systematic monograph. Annales Zoologici, Warsaw, 43: 133-257.
  2. Wiktor A. 2004. Ślimaki lądowe Polski. Wydawnictwo Mantis, Olsztyn, p.302.

 


Tekst i foto: Zofia Książkiewicz

poczwarowka prazkowana001

 

Status. Poczwarówka prążkowana nie jest gatunkiem chronionym w Polsce.

Zasięg. Vertigo substriata to gatunek europejski. Występuje w Skandynawii (do 68°) i Finlandii (do 65°), jej obecność została również stwierdzona w Danii, na Wyspach Brytyjskich; na wschodzie zasięg V. substriata sięga do Irlandii. Stanowiska ślimaka znane są też z Niemczech, Holandii, Belgii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Czech, Słowacji, północnej części Węgrzech. Na wschodzie notowana jest do północnej części Kaukazu, zaś izolowana część zasięgu opisana jest z Ałtaju (Pokryszko 1999).

Morfologia muszli. Muszla poczwarówki prążkowanej jest prawoskrętna z ilością skrętów 4- 4,7. Koncha jest stosunkowo drobna; jej wysokość u dorosłego osobnika wynosi 1,48-1,98mm, zaś szerokość 0,95-1,17mm (Pokryszko 1999). Otwór jest półkolisty i zaznacza się w nim obecność 5-7 zębów. Dołek osiowy jest zakryty, a na ostatnim skręcie jest obecne zgrubienie karkowe, kallus nie jest wykształcony.
Cechą charakterystyczną V. substriata jest obecność wyraźnego prążkowania na powierzchni muszli. Daje ono wrażenie struktury aksamitu, gdy oglądamy konchę pod mniej-szym powiększeniem. Dosyć specyficzny jest również zarys skorupki, kształtowany przez głęboki szew i wypukłe skręty.

Siedlisko. Poczwarówka prążkowana jest notowana w obrębie zróżnicowanych siedlisk i występuje zarówno w górach jak i na nizinach (Pokryszko 2003).
W Polsce mięczak jest opisywany z lasów mieszanych i liściastych, żyje w ściółce nad strumieniami. W polskich górach Vertigo substriata jest spotykana do wysokości ok. 1000 m n.p.m. (Wiktor 2004). Na turzycowiskach w północno- zachodniej części kraju jest dosyć częsta - szczególnie w strefie graniczącej z lasem.

Literatura:

  1. Pokryszko BM. 1999. The Vertiginidae of Poland (Gastropoda: Pulmonata: Vertiginidae)- a systematic monograph. Annales Zoologici, Warsaw, 43: 133-257.
  2. Pokryszko B.M. 2003. Vertigo in Continental Europe- autecology, threats and conservation status (Gastropoda, Pulmonata: Vertiginidae). Heldia 5, pp. 13-25
  3. Wiktor A. 2004. Ślimaki lądowe Polski. Wydawnictwo Mantis, Olsztyn, p.302.

 


Tekst i foto: Zofia Książkiewicz

Podkategorie