Jak chronić torfowisko - krok po kroku
Klucz do wyboru metod ochrony mokradeł

Torfowiska położone najczęściej w bezodpływowych zagłębieniach terenowych porośnięte mszarem dywanowym lub/i mszarem kępkowo-dolinkowym. Niekiedy znaczna część, a nawet całość, torfowiska porośnięta drzewostanem sosnowym lub brzozowym, lub utworzonym przez oba gatunki. W runie: licznie bagno zwyczajne i borówka bagienna, rzadziej inne gatunki borówek i roślin występujących w borach sosnowych. Torfowiska często w sąsiedztwie zbiornika wodnego, na którego taflę wody nasuwa się mszar. Torfowiska porośnięte niemal wyłącznie mszarami dywanowymi - głównie torfowiec odgięty (S. fallax), niekiedy duże płaty mszaru kępkowo-dolinkowego - wtedy kępy tworzy wełnianka pochwowata. Również torfowiska luźno porośnięte zwartym kobiercem torfowców, mocno "przykrytych" roślinnością zielną, zajmujące co najmniej 25% powierzchni mokradła. Brak torfowców o czerwonym i brunatnym zabarwieniu lub występują sporadycznie. Mszary "przetykane" wełnianką wąskolistną, turzycą dzióbkowatą, bagnicą torfową, przygiełką białą, turzycą bagienną, samodzielne lub wspólnie występujące zbiorowiska: turzycy bagiennej, przygiełki oraz turzycy nitkowatej, czermieni błotnej, bobrka trójlistkowego, siedmiopalecznika błotnego i innych roślin, często stanowiące pierwszy etap w zarastaniu zbiornika wodnego (trzęsawiska).

    [<< Wybierz]

[Wybierz >> ]