Szanowni Państwo!

Jak co roku, zapraszamy Państwa do czynnego udziału w wiosennej sesji Klubu Przyrodników. W tym roku, odbędzie się ona w Pułtusku, w dniach 17-19 kwietnia 2020 (piątek – niedziela), a temat spotkania brzmi:

Obywatelska i samorządowa ochrona przyrody

Rządowej administracji ochrony przyrody w roku 2019 znów nie udało się osiągnąć celu jakim jest nie utworzenie żadnego obiektu chronionego – w woj. opolskim powstał rezerwat „Śnieżyca” o pow. 2,38 ha. Mimo to ochrona przyrody ciągle jeszcze postrzegana jest jako obowiązek administracji państwowej i coś narzucanego społeczeństwu przez „władzę w Warszawie”. Tymczasem coraz więcej kompetencji w zakresie ochrony przyrody i krajobrazu mają dziś wspólnoty samorządowe województw i gmin. Naturalne kompetencje do chronienia przyrody ma też przecież każdy właściciel na swoim gruncie, jeśli tylko tego chce. Czy inicjatywy samorządowe, społeczne i prywatne mogą zastąpić coraz bardziej kulejącą państwową ochronę przyrody? Proponujemy dyskusję w szczególności na tematy:

·         Czy lokalna ochrona przyrody wciąż żyje? Czy i po co potrzebna jest inwentaryzacja przyrodnicza gminy? Kto i po co tworzy jeszcze użytki ekologiczne, pomniki przyrody, zespoły przyrodniczo – krajobrazowe?

·         Czy koncepcje „lokalnej sieci ekologicznej” (ruszt ekologiczny gminy, zielona infrastruktura, gmina sieć zadrzewień, sieć ekosystemów kluczowych dla funkcjonowania krajobrazu, lokalne korytarze ekologiczne...) mają sens? Czy mają jakieś szanse na wdrażanie?

·         Czy i jak można skutecznie wpleść ochronę przyrody do samorządowych dokumentów planistycznych? Jak sprawić, żeby chroniące przyrodę zapisy w takich dokumentach rzeczywiście działały?

·         Czy parki krajobrazowe w strukturze samorządów to klęska czy sukces? Czy obszary chronionego krajobrazu działają? Czy potrzebne są nowe obszary chronione samorządowych województw? A jeśli są, dlaczego nie powstają? Co przeszkadza, żeby parki krajobrazowe i obszary chronionego krajobrazu działały bardziej efektywnie? Jak zapewnić skuteczność planom ochrony parków krajobrazowych? 

·         Czy audyty krajobrazowe i zależne od nich narzędzia ochrony krajobrazu są szansą żeby coś istotnego ochronić, czy też będą tylko kolejnymi szufladowymi opracowaniami? 

·         Czy ochrona przyrody może sprawić, by ludziom żyło się lepiej? Jakie są optymalne dla przyrody i ludzi sposoby zagospodarowania i utrzymania terenów zieleni, zadrzewień? Jakie są inicjatywy w zakresie poszukiwania takich rozwiązań?

·         Co wspólnota lokalna ma – a co powinna mieć – do powiedzenia wobec gospodarki w Lasach Państwowych oraz wobec gospodarki łowieckiej? Jak wyglądają podejmowane próby uzyskania takiego wpływu, czy bywają skuteczne i co decyduje o ich skuteczności lub nieskuteczności?

·         Co społeczeństwo i samorządy mają – a co powinny mieć – do powiedzenia w zakresie kształtowania i utrzymania wód? Czy jesteśmy skazani na konflikt między potrzebami ludzi, a potrzebami środowiska i przyrody?

·         Czy ochrona przyrody na gruntach prywatnych ma szanse powodzenia? Dlaczego do tej pory postępuje tak opornie? Co można i powinno się zrobić, żeby prywatni właściciele zainteresowali się ochroną przyrody lub zaczęli jej sprzyjać?

·         Czy organizacje społeczne i inne formy stowarzyszania się obywateli na rzecz ochrony przyrody mają szanse skutecznie przeciwstawić się rosnącym presjom i zagrożeniom? Czy na pewno wrażliwi mieszkańcy miast będą skuteczniej bronić przyrody niż eksploatujący ją myśliwi i leśnicy?

·         Jakie społeczne schematy myślenia, tradycje i zabobony utrudniają skuteczną ochronę przyrody? A może to właśnie resztki tradycji i zacofania są dla przyrody lepsze niż ich brak lub ich współczesne protezy?

Jak zawsze zachęcamy do czynnego udziału w spotkaniu i przygotowaniu choćby krótkiej prezentacji. Szczególnie do aktywnego uczestnictwa zachęcamy wszystkich myślących pragmatycznie optymistów, potrafiących przeciwstawić się dominującym ostatnio w dyskursie defetystyczno – katastroficznym perspektywom. Jak co roku przewidujemy trzy formy – referaty (20 minut), komunikaty (10 minut) i postery. W programie będzie także czas na dyskusję. Na zgłoszenia zawierające formę prezentacji, nazwiska i imiona autorów, tytuł oraz 3-4 zdaniowy abstrakt, czekamy do 20 lutego. Proszę je przesyłać na adres: andjerma[at]wp.pl. W końcu lutego upublicznimy program i szczegółowe zasady uczestnictwa. Orientacyjny koszt udziału w sesji, w zależności od wybranej opcji, wyniesie od ok. 100 do ok. 800 zł.      Andrzej Jermaczek, Paweł Pawlaczyk